Persoonlijke Ontwikkeling

In mijn therapieopleidingen kwam vaak voorbij dat de meest belangrijke factor voor werkzaamheid van de therapeutische relatie de kwaliteit van die relatie is. Denk aan 'je gehoord, gezien en serieus genomen voelen' door je behandelaar. Dit is de basis zoals we die ook nodig hebben in andere relaties. Deze specifieke voorwaarde voor de therapeutische relatie maakt het mogelijk om interventies te maken die in een andere relatie makkelijk tot wrijving kunnen leiden.

Om uit de emotionele vicieuze cirkel te kunnen komen gebruiken we de dubbele ontkenning, bijv: ik hoef mij geen geen-zorgen te maken. We bevrijden ons hiermee van de druk om ons geen zorgen te maken, en zien dat het zorgen maken nu het niet niet-gewenst is als vanzelf in activiteit afneemt. De reden hiervoor is dat het onderliggende negatief zelfbeeld niet meer geactiveerd wordt (want ik hoef niets meer te bewijzen of te voorkomen) en er een ontspanning optreedt, ook geestelijk en emotioneel, waarmee de afkeer – het niet-willen - van het zorgen maken in kracht afneemt.

Zeker in onze relaties speelt aandacht, en het tekort eraan, een essentiële rol in de houdbaarheid en kwaliteit ervan. Laten we ons onderzoek waarom dat zo is beginnen bij iets wat we altijd doen en relatief eenvoudig te observeren is: ons gedrag. Het oplossen en voorkomen van reactief gedrag is een belangrijke sleutel tot een hogere kwaliteit van onze relaties.

We kennen allemaal wel de ervaring dat we vast zitten, niet verder komen en dat het lijkt of onze ontwikkeling stagneert. Het begrip ‘ontwikkeling’ is tegenwoordig populair – denk maar aan de ruime aandacht voor opvoeding, levenslang leren en bijscholing in organisaties. Dankzij deze populariteit is het een containerbegrip met vele betekenissen geworden waardoor een heldere, eenduidige betekenis en toepassing vaak ver te zoeken zijn.

De vraag is bij ieder voornemen opnieuw hoe het toch komt dat we onze voornemens niet achterwege laten, of weten om te zetten in een realiteit. Zijn de voornemens of doelen die we stellen te hoog of zijn onze motivatie en wilskracht te laag? Lees en reflecteer.

De nadruk op ervaring is zowel in onze samenleving als in persoonlijke ontwikkeling groot. Hoewel ervaring veelal de basis van waaruit we vertrekken moeten we vooral aandacht geven aan waarmee we onze ervaringen interpreteren of betekenis geven.

Voornemen tot actie Voornemen is een mooi begrip – we nemen ons iets voor om te doen, om te verwezenlijken. Hierdoor zijn we in staat onszelf te veranderen. We projecteren een gewenst doel in onze toekomst en gaan aan de slag om het tot realiteit te maken. Onze opvoeding en leven staan in het licht van onszelf verbeteren, veranderen en grenzen verleggen.

Een beroemde vicieuze cirkel is de zelfvervullende voorspelling (selffulfilling prophecy). De essentie van een cirkelredenatie is dat die zich zelf 'bewijst.' Psychologisch is dit een essentieel patroon wat ons in de problemen brengt en houdt zolang we ze niet doorzien en oplossen.

Hoe overtuigend we ook de ogenschijnlijke waarheid van ons geloof, dat het onze eigen dikke schuld is, keer op keer bevestigd hebben in ons leven, dat maakt het gelukkig nog niet tot een feit. Hoewel we inderdaad – dat dan weer wel – alleen onszelf kunnen bevrijden uit onze cirkel, moeten we wel scherp blijven of onze weg daartoe wel de juiste is.

Hoe je het ook draait of keert, onze geest moet getemd worden om haar eigen essentie – Ruimte – te kunnen realiseren. Anders zie je het gewoon niet, ongeacht hoe je ook je best doet om jezelf te bevrijden