Blogs

Hoe overtuigend we ook de ogenschijnlijke waarheid van ons geloof, dat het onze eigen dikke schuld is, keer op keer bevestigd hebben in ons leven, dat maakt het gelukkig nog niet tot een feit. Hoewel we inderdaad – dat dan weer wel – alleen onszelf kunnen bevrijden uit onze cirkel, moeten we wel scherp blijven of onze weg daartoe wel de juiste is.

Hoe je het ook draait of keert, onze geest moet getemd worden om haar eigen essentie – Ruimte – te kunnen realiseren. Anders zie je het gewoon niet, ongeacht hoe je ook je best doet om jezelf te bevrijden

We vinden het de normaalste zaak van de wereld overal betekenis aan te hechten. Vreemd eigenlijk, want van vele betekenissen worden we niet vrolijk, sterker nog, daar lijden we onder.

Vertrouwen - het is essentieel voor menselijke relaties. Van intieme, tot sociale tot economische. Het interessante van vertrouwen is dat we het belang vaak pas opmerken als er te weinig van is.

Dooddoeners zijn redelijk eenvoudig te herkennen en toch blijven ze populair. Dat komt mede omdat ze zo effectief zijn, net als vele andere drogredenen. Ons ontgaat makkelijk die niet kloppende logica en we onderschatten de betekenis en uitwerking.

In mijn kennismaking met het Boeddhistische gedachtegoed en beoefeningen – in mijn geval van concentratie meditatie tot het hoogste Dzogchen onderricht – heeft het lojong onderricht me van meet af aan sterk aangesproken. En mij niet alleen – de geschiedenis leert dat Lojong zich onder de Tibetanen al eeuwen lang in een grote populariteit mag verheugen.

Wat mij in mijn leven, werk en studie al lang fascineert is de werking van concepten. Onze beschrijvingen van de werkelijkheid en onze theorieën erover worden verwoord én overgedragen door concepten. Ook onze ervaring van die werkelijkheid communiceren we graag met elkaar. Ervaring is echter niet direct overdraagbaar en daarom gebruiken we ook hier concepten voor de indirecte overdracht ervan.

Narcissus werd verliefd op zijn eigen spiegelbeeld en kwijnde uiteindelijk weg omdat hij zijn omgeving vergat. Wie herkent deze zelfgerichte houding niet, in meer of mindere mate, bij zichzelf? Willen we van narcisme naar altruïsme dan moeten we ons kleine zelf overstijgen, waardoor we onze verbondenheid met het grotere geheel realiseren.

Hoewel we het in potentie in ons hebben, leert de praktijk dat we het moeten leren, stimuleren en vooral onderhouden. Niet alleen onze uiterlijke omgeving maar vooral onze innerlijke omgeving, onze geest, moet duurzaam gemaakt worden.

Passie wordt hoog aangeslagen in onze cultuur, de gedrevenheid om onze droom te verwezenlijken. Maar is dat wel zo handig om al ons geld op onze persoonlijke doelen te stellen? Wat is die droom eigenlijk en hoe hangt ze samen met de zin van ons leven?