Stress is een autonome reactie om onszelf te verdedigen, maar waartegen? Tegen te hoge verwachtingen. Nu lijkt het er in het artikel Accepteer je eigen middelmatigheid: het recept tegen stress (1) wat teveel op dat wij zelf die verwachtingen zo hoog opgeschroefd hebben. Als we dat geloven dan ontstaat er een nieuwe stressor - we hebben dan namelijk onze verwachtingen niet goed gemanaged.
Als we het hele mechanisme van prikkel tot reactiviteit (reflex tot zelfbescherming) volgen dan zien we meteen dat we heel snel in een vicieuze cirkel terechtkomen, of zoals de Engelsen het zo mooi verwoorden, de selffulfilling prophecy.
In feite is de vicieuze cirkel een cirkelredenatie waaruit het niet zo makkelijk ontsnappen is. De onderliggende structuur is die van een drogreden, als ... dan. We trekken een conclusie die een oorzakelijk verband lijkt te hebben, waar dat helemaal niet zo hoeft te zijn.
"Ik ben niet goed genoeg, want als ik goed genoeg zou zijn, dan zou ik altijd een perfecte score halen (succesvol zijn, de slimste, gelukkig zijn et cetera.), maar ik haal geen perfecte scores (...), dus ben ik niet goed genoeg." Als we dit lezen denken we al gauw, nou ja, dat is niet erg logisch.
Dit komt bij ons zelfbeeld (onderliggend geloof over onszelf, hier het negatieve deel,) vooral omdat dat in een periode van ons leven vorm kreeg waarin we emotionele wezens waren (0-7). Jonge kinderen kunnen nog niet rationeel nadenken en dus niet nuanceren (helaas veel volwassenen ook niet). Hier wordt de basis gelegd voor onze emotionele reactiviteit die het negatieve geloof over onszelf voedt en in stand houdt.
Let vandaag eens goed op je eigen gedrag en kijk naar de 2 belangrijkste kenmerken van reactiviteit - je reactie is buiten proportie met de aanleiding, en je neemt de aanleiding persoonlijk, bijv. wat iemand tegen je zegt. Beide zijn emotionele reacties die je in die vicieuze cirkel brengen, en de reactie van de ander zal je negatieve geloof over jezelf bevestigen. Precies waar we niet op zitten te wachten. Dus het is zaak dit geloof en de bijhorende reactiviteit te ontmantelen. Hoe? Zie http://bit.ly/aandachtinrelaties
Als laatste over het woord middelmatigheid, ja daar wordt niemand vrolijk van want er zit nog steeds vergelijking in (een van de meest schadelijke gewoonten die we opdeden). Doe je best en wordt de best mogelijke versie van jezelf, met in acht neming van je inherente mogelijkheden en beperkingen. En benader anderen ook zo, met compassie en het idee dat iedereen op zijn of haar manier z'n best doet. Dat scheelt heel wat vervelende projecties.
Onspan in wat er is, wat dan ook, en probeer er niet meteen vanaf te komen. Dat brengt de rust en ruimte van niet-doen. Effectieve ontstressing.
(1)*Artikel VK: Accepteer je eigen middelmatigheid: het recept tegen stress http://bit.ly/2FAahzo