In een interview met Marli Huijser, filosofe en arts, een mooie paradox: ‘Je kunt alleen maar vrijheid ervaren op het moment dat er ook een zekere discipline en ordening is.’ Het is een thema waar velen – met mij – mee worstelen. Hoe ga je eigenlijk om met je grenzeloze verlangens in een leven met beperkte mogelijkheden? Dat we allemaal tegen onze fysieke, emotionele en geestelijke grenzen aanlopen, wil nog niet zeggen dat we ons daarbij neerleggen.
Immers, waar een wil is is een weg – de mythe van de maakbare mens in zijn maakbare samenleving. Het geloof in deze mythe is misschien wel de grootste aanleiding voor ons lijden door gebrek aan – ervaren – vrijheid. Dat lijden ligt al besloten in ons westerse concept van vrijheid, wat in het dagelijks gebruik toch vooral de afwezigheid van (vervelende) verplichtingen betekent (en helaas voor velen anderen nog de afwezigheid van onderdrukking, armoede, misbruik, slavernij en oorlog).
Een wereld van rechten zonder plichten, een leven zonder moeilijke en pijnlijke keuzes. Marli Huijser’s uitspraak brengt een belangrijke nuance: vrijheid is het onder ogen zien van onze beperkingen (qua tijd, vaardigheden, middelen enzovoorts) om daardoor de kwaliteit van onze ervaring zo hoog mogelijk te kunnen maken. De gemotiveerde keus voor de onvermijdelijke beperking brengt vrijheid.
Het ritme waarover zij spreekt is een aanpassing om een balans tussen werk en vrije tijd te vinden. Het is een voorbeeld van hoe zelf gekozen – dat is de essentie – beperking kan leiden tot vrijheid, tot Ruimte. Ons spirituele pad is niet anders, hoe je het ook draait of keert, onze geest moet getemd worden om haar eigen essentie – Ruimte – te kunnen realiseren. Anders zie je het gewoon niet, ongeacht hoe je ook je best doet om jezelf te bevrijden.
Dus: Beperk Jezelf !